Αθήνα, 18 Σεπτεμβρίου 2019
Άρθρο του Χρήστου Πρωτόπαπα, Μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του Κινήματος Αλλαγής και πρ. Υπουργού
Μας ρωτούν ποιες είναι οι διαφορές μας με την Νέα Δημοκρατία. Οι διατάξεις για τα εργασιακά είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας διαφορετικής ιδεολογικής και στρατηγικής τοποθέτησης.
Και οι 2 βέβαια μιλάμε για Ανάπτυξη, για βελτίωση του επενδυτικού κλίματος στην χώρα.
Γιατί πρέπει επί τέλους να βγούμε οριστικά από την κρίση.
Όμως για μας απαράβατος όρος είναι ότι η Ανάπτυξη πρέπει να αφορά όλο τον Ελληνικό λαό. Όλοι να κερδίζουν από τα οφέλη της.
Και πρώτα οι εργαζόμενοι με την βελτίωση της ζωής τους, των δικαιωμάτων τους, αλλά και την δημιουργία πολλών ποιοτικών νέων θέσεων εργασίας.
Οι ρυθμίσεις της Κυβέρνησης λειτουργούν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.
Μετατρέπουν την Ελλάδα σε χώρα φθηνής και απαξιωμένης εργασίας.
Επαναφέρουν την λογική της «εσωτερικής υποτίμησης» που ήταν η σημαία του ΔΝΤ.
Οδηγούν με αλληλοσυμπληρούμενες διατάξεις, στην απαξίωση των συλλογικών συμβάσεων.
Πρώτος στόχος τους είναι οι κλαδικές συμβάσεις που ορίζουν τα ελάχιστα κοινά όρια, το «κατώφλι» των αμοιβών και των δικαιωμάτων. Ώστε να αποφεύγεται αυτό που στην ορολογία του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας ονομάζεται “social dumping”.
Ανταγωνισμός δηλαδή στηριγμένος στη μείωση των αμοιβών και των όρων εργασίας.
Θεωρητικά οι συμβάσεις δεν καταργούνται. Με μια σειρά «εξαιρέσεων και προϋποθέσεων» -και μάλιστα με εν λευκώ εξουσιοδότηση στον Υπουργό- ακυρώνονται στην πράξη.
• Η κλαδική σύμβαση μπορεί να εξαιρεί σειρά επιχειρήσεων από τις ρυθμίσεις της με την αόριστη επίκληση οικονομικών προβλημάτων.
• Αν η ομοσπονδία των εργαζομένων δεν συμφωνήσει, ο εργοδότης μπορεί ασκώντας πίεση στο σωματείο ή σε ένωση προσώπων, να φθάσει σε επιχειρησιακή σύμβαση που (με τις νέες ρυθμίσεις) θα ακυρώνει την κλαδική, συνομολογώντας αμοιβές-δικαιώματα σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο.
• Και μάλιστα ομάδα εργοδοτών που έχει ισχύ σε μια περιοχή απέναντι σε αδύναμα σωματεία, θα μπορεί να εξαιρεί όλες τις επιχειρήσεις της περιοχής από την Κλαδική Σύμβαση.
• Αλλά και αν αυτό δεν επιτευχθεί προβλέπεται με παρέμβαση Υπουργού το να μην ισχύει η κλαδική Σύμβαση (να μην επεκτείνεται) για όσους εργοδότες δεν θέλουν να συμμετέχουν στην εργοδοτική οργάνωση που διαπραγματεύεται.
Φυσικά μια τέτοια «εξαίρεση» επιχειρήσεων από τα ελάχιστα όρια της Κλαδικής Σύμβασης, θα δημιουργήσει αθέμιτο ανταγωνισμό, αναγκάζοντας και αυτούς τους επιχειρηματίες που τηρούν τις συμβάσεις, είτε σε παράνομες πρακτικές, είτε σε συρρίκνωση και ζημιά και ως επακόλουθο μείωση των θέσεων απασχόλησης.
Μόνοι κερδισμένοι οι επιχειρηματίες που δεν τηρούν τις συμβάσεις, αρνούνται τον κοινωνικό διάλογο, στηρίζουν την ανταγωνιστικότητά τους στις μειωμένες αμοιβές και στην υποβάθμιση των όρων εργασίας.
Στην εποχή του ψηφιακού μετασχηματισμού αυτές οι απαράδεκτες πρακτικές και αντιλήψεις δεν ταιριάζουν σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, σε ένα ευρωπαϊκό μοντέλο κοινωνίας.
Δεν θα τις αποδεχθούμε ποτές. Και θα αντιπαραβάλλουμε τις θέσεις μας που στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα στην γνώση, την ποιότητα, την καινοτομία, τις υψηλές δεξιότητες του ανθρώπινου δυναμικού.
Ώστε η Ανάπτυξη να αφορά όλους τους πολίτες, πραγματικά όλους.
